เลิกกับเเฟนไม่มีที่อยุ่

เปนเพราะเลิกกับแฟนเหลือเพราะตัวเราเองกันเเน่ 7ปีที่เเล้วผมไม่สนชีวิตเลยเพราะชีวิตสุขสบายมากทำงานเดือนละ9000ผ่อนจ่ายค่าห้อง1000เปนหอพักพนักงาน ชิวมากเหลือกินเยอะนะสำหรับใครไม่รุ้เเต่ว่าตอนนั้นจำได้ว่าสบายมากกินข้าววันละไม่ถึงร้อยบาทสบายกินเหล้าได้ทุกวันตังเหลือทุกเดือนเดือนละ2000-3000เเล้วก้อเจอเเฟนตอนนั้นผมอายุ18เเฟนอายุเยอะกว่า พอครบสักพักเค้าก้อชวนไปอยุ่กับเค้า เเรกๆผมก้อจ่ายค่าห้องให้เค้าหมดเลยนะ ก้อยังใหวอยุ่นะเงินไม่หมดเเต่มีไม่พอมั้งบางเดือนเพราะเที่ยวกินเสียส่วนใหญ่ เเล้วความคิดอะไรไม่รุ้ว่าออกรถยนต์เลยจะได้ไม่ต้องขับมอเตอร์ไซรวันนั้นตัดสินใจออกรถยนต์ ผ่านเเบบ3-4วันเคดิตผ่านเลยผ่อน6ปีเดือนละ8000บาทฟรีดาวเย้ชวิตนี้ดีดี๊มีรถยนต์ขับ ช่วงเเรกขับไปเทียวต่างจังหวัดชีวิตมีเเต่เที่ยว ๆๆๆผ่อนมีปีเเรกก้อดีนะเเต่หลังเริ่มจะไม่มีเงินเที่ยวเพราะเงินหมดไปกับการผ่อนรถเเล้วตอนนี้ก้อช่วยค่าห้องเเฟนเดือนละ1000-2000เเล้วเเต่บางเดือน สองปีต่อมาฮิตจัดฟันกันเอาว่ะเดือนละ1500สี่ปีจิ๊บๆ หลังจากนั้นไม่นานบริษัทที่ทำงานเจ๋งครับ ภาระตกอยุ่ที่ผมทำไรไม่ถูกตอนนั้นบริษัทหนีการจ่ายเงินเดือนคัดสินใจขายรถมอเตอร์ไซด์ผ่อนรถยนต์กะค่าฟันเเล้วทำงานที่ใหม่เงินเดือนก้อเดือนละ11000ก้อผ่อนรถผ่อนฟันไปยาวๆ ปีที่สามเเห่งการผ่อนรถยนสิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันคือการเลิกกับเเฟนเพราะความอีโค่ของตัวเอง กูมีรถกูหล่อกูไม่ง้อมิงหลอกเลิกไปดิกุไม่เเคร์ สุดท้ายรู้ใหมเปนไง ตอนนี้นอนที่รถเลยเพราะไม่มีที่อยุ่กินข้าวที่ทำงาน1มื้อฟรีตอนเย็นซื้อกินใช้ชีวิตในรถนอนในรถเสื้อผ้าปั่นที่ตู้หยอดเหรียญอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำสำหรับคนเล่นน้ำทะเลครั้งละ20บาทผมใช้ชีวิตอย่างนี้มา3เดือนเเล้วยังไม่เจอทางออกเลยตันไปหมดทุกทางคิดจะหาเเฟนใหม่เพราะอะไร รุ้ใหมเพราะจะอาศัยนอนกับเค้าเเต่คิดไปคิดมาตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลยจะดึงใครมาลำบากทำไม ผมต้องทำยังไงมีใครพอบอกได้ใหมครับ ตอนนี้ผมอายุ25 รถก้อไม่กล้าคืนฟันก้อไม่กล้าถอดออก